Als belegger sta je er misschien niet zo bij stil, maar de Japanse Nikkei 225-index is de crash van 1989 nog lang niet te boven. Het knappen van de grootste zeepbel uit de beleggingsgeschiedenis levert waardevolle lessen op.
Het is inmiddels iets meer dan 30 jaar geleden dat de Japanse Nikkei 225-index een piek bereikte van 38.916 punten. Dat is een niveau waar beleggers anno 2020 nog steeds slechts van kunnen dromen, want de index noteert nog 40% onder het record van voor de beurscrash. De Japanse beurscrash geldt daarom ook wel als de grootste luchtbel ooit.
Horrorscenario kan ook in het Westen gebeuren
Veel beleggers denken dat dit in Europa of de VS niet zal gebeuren. Maar John Lim, een natuurkundige en schrijver van het boek How to Raise Your Child’s Financial IQ, vindt dat een gevaarlijke gedachte.
In zijn blog Crash course wijst hij er fijntjes op dat de Amerikaanse technologie-index Nasdaq maar liefst vijftien jaar nodig had om het knappen van de dotcom-luchtbel teboven te komen. En wat te denken van de beurs van Athene, die ondanks een fantastisch 2019 nog steeds 74% onder het record van 1 januari 2000 noteert?
De crash in Japan biedt volgens Lim enkele belangrijke lessen voor beleggers.
1. Zorg voor geografische spreiding
De beroemde belegger Jack Bogle zei ooit dat er voor Amerikaanse beleggers geen enkele reden is om in het buitenland te beleggen, aangezien Amerikaanse bedrijven the full package hebben, zoals winstgevendheid en innovatief vermogen.
Maar juist die gedachte kan bubbelvorming in de hand werken, zo waarschuwt Lim. Japan werd in de jaren 80 ook als onverwoestbaar beschouwd en dat joeg de koersen alleen maar verder op.
Lim wil de jubelstemming in de VS niet direct vergelijken met die in Japan destijds. Maar er valt niet uit te sluiten dat zich in de VS een soortgelijk scenario voordoet. Wie het zekere voor het onzekere wil nemen, kan daarom het best in meerdere regio's beleggen en zo zijn beleggingsportefeuille minder kwetsbaar maken.
Check ook: 7 tips om optimaal te spreiden als belegger
2. Beleg ook in obligaties
Door de enorm lage rente keren steeds meer particuliere beleggers de obligatiemarkt de rug toe en richten ze zich vooral op aandelen en/of vastgoed.
Lim vindt dat onverstandig. De rente in Japan is ook al heel lang laag. Desondanks hebben Japanners met een gemixte beleggingsportefeuille de afgelopen decennia veel betere resultaten behaald dan beleggers met uitsluitend aandelen.
3. Blijf risico nemen
Beleggers nemen hun eigen ervaringen altijd mee in de afweging hoeveel risico's ze willen nemen. Mede vanwege de beurscrash houdt een gemiddeld huishouden in Japan meer dan de helft van zijn vermogen in cash aan. In de Verenigde Staten is dat slechts 14%.
Volgens Lim is het verstandig om een goede balans te vinden en excessen te voorkomen. In een bullmarkt moeten beleggers niet overmoedig worden en oog houden voor risico's. Maar omgekeerd moeten beleggers ook niet risicoavers worden in een neergaande markt.
4. Sluit onverwachte gebeurtenissen niet uit
Dat de Amerikaanse S&P 500-index nog nooit over een periode van 20 jaar een negatief rendement heeft opgeleverd, wil niet zeggen dat het nooit kan gebeuren.
Lim vindt dat beleggers bij het samenstellen van hun portefeuille altijd rekening moeten houden met onverwachte situaties. Dus ook met een langdurige berenmarkt.
5. Terug naar het gemiddelde
Het is misschien een beetje makkelijk om met de wijsheid van nu terug te blikken op het verleden. Toch vindt Lim het achteraf merkwaardig dat maar zo weinig beleggers zagen dat Japanse aandelen destijds veel te duur waren. Hetzelfde geldt voor vastgoedprijzen. De waarde van alle grond in Japan bedroeg eind jaren tachtig 18.000 miljard dollar: evenveel als de waarde van het totale vastgoed in de Verenigde Staten, terwijl Japan kleiner is dan de Amerikaanse staat Californië.
Wie destijds nuchter had nagedacht, had kunnen voorzien dat dit onhoudbaar was. Lim verwijst naar het fenomeen mean reversion. Dat houdt in dat de kapitaalmarkten soms de neiging hebben om door te slaan naar overdreven optimisme of pessimisme, maar dat de koersen uiteindelijk terugkeren naar een langetermijngemiddelde.
Dat gemiddelde is volgens Lim redelijk constant. Zo wijzen dividendmodellen uit dat er de komende jaren niets valt te halen in de VS, terwijl de verwachtingen voor andere landen juist heel gunstig zijn.
Lees ook: Beleggen in vastgoed? Dit zijn de opties