Waardebeleggers speuren de markt af naar ondergewaardeerde aandelen. Maar dat is moeilijker dan gedacht, want als een bedrijf overduidelijk ondergewaardeerd is, zullen meer beleggers erop duiken en zal het aandeel al snel niet meer ondergewaardeerd zijn. Je moet dus op zoek gaan naar verborgen pareltjes. Maar hoe doe je dat?
De beleggingssite The Motley Fool legt uit wat waardebeleggen is en hoe je dit aanpakt.
Wat is een waarde-aandeel?
Aandelen kunnen grofweg worden onderverdeeld in twee categorieën: groei- en waardeaandelen. Tot de eerste categorie horen bedrijven die hun omzet harder zien groeien dan de markt. Het gaat vaak om wat jongere bedrijven of om gevestigde bedrijven waarvan de omzet onafgebroken hard stijgt.
Deze bedrijven zien vaak af van dividend, omdat ze hun winsten herinvesteren voor verdere groei.
Onder waarde-aandelen worden bedrijven verstaan die lager zijn gewaardeerd dan de markt. Dit zijn vaak bedrijven die al langere tijd bestaan en een stabiele en gestage omzet- en winstgroei laten zien. Deze keren wel vaak dividend uit en hebben een relatief lage koers/winstverhouding.
In de praktijk is deze verdeling vaak niet zo zwart-wit. Er zijn bedrijven die tot beide categorieën kunnen worden geregeld. Een mooi voorbeeld is Apple, die kenmerken heeft van een groeiaandeel, maar vanwege de stabiele inkomsten en de hoge dividendbetalingen ook tot waardeaandeel kan worden gerekend.
En om het nog ingewikkelder kan maken, is niet elk waardeaandeel een goede belegging. Sommige aandelen hebben een lage koers om een duidelijke reden. Doe dus goed je huiswerk.
Wat is het belangrijkste doel van waardebeleggen?
Bij waardebeleggen draait het erom dat je aandelen selecteert die met een korting worden verhandeld ten opzichte van de werkelijke waarde van het bedrijf. Het is de bedoeling dat andere beleggers op een gegeven moment ontdekken dat er meer in het vat zit en de koers daarna een inhaalslag maakt.
Dat lijkt eenvoudig, maar is makkelijker gezegd dan gedaan, want je moet andere beleggers eigenlijk een stap voor zijn. Het vraagt dan ook de nodige research.
Hoe pak ik het aan?
De eerste, maar ook meteen meest ingewikkelde, stap is kijken naar de intrinsieke waarde van een aandeel, ofwel de werkelijke waarde van een bedrijf. Dit is echter niet zo makkelijk vast te stellen. Vraag tien ervaren analisten om de intrinsieke waarde van een bedrijf te berekenen en je krijgt tien vierschillende antwoorden.
Het draait erom dat je zelf een effectieve methode vindt om bedrijven te waarderen.
Daarnaast is het verstandig om een bepaalde veiligheidsmarge in te bouwen, waarmee je potentiële verliezen kunt beperken. Denk bijvoorbeeld aan een aandeel dat wordt verhandeld tegen een grote korting ten opzichte van de boekwaarde of dat een solide, bovengemiddeld dividend uitkeert.
Verder is het slim om te kiezen voor een bedrijf met een duidelijk concurrentievoordeel, dat het marktaandeel en de winstgevendheid beschermt. Denk bijvoorbeeld aan Coca-Cola, een van de favoriete aandelen van waardebelegger Warren Buffett. Dit bedrijf beschikt over een enorm distributienetwerk en een waardevolle merknaam.
Het vierde criterium is de boekwaarde. Dat is de waarde van de activa en passiva op de balans van een bedrijf. Je kunt dit cijfer ook omrekenen per aandeel. Aandelen die worden verhandeld voor een lagere koers dan de boekwaarde, kunnen ondergewaardeerd zijn. De fijnproever kan van dit getal nog de wat minder tastbare bezittingen aftrekken, zoals goodwill en intellectuele eigendomsrechten.
Verder kun je ook kijken naar de payout ratio, die aangeeft welk deel van de winst wordt uitgekeerd aan de aandeelhouders. Dit is een maatstaf voor de stabiliteit van het dividend.
Andere zaken om op te letten zijn de cashflow, de ebitda (winst voor belastingen, rentebetalingen, afschrijvingen en amortisatie) en vrije kasstromen.
Hoe kan ik zien of een aandeel is ondergewaardeerd?
De meest gebruikte maatstaf is de koers/winstverhouding. Deze bereken je door de beurskoers te delen door de voorspelde winst voor het komende jaar. Als je dit cijfer vergelijkt met de ratio's van vergelijkbare bedrijven, kun je zien of een aandeel voordelig of duur oogt.
De tweede maatstaf is de PEG ratio (een afkorting van price to earnings growth ratio), die je berekent door de koers/winstverhouding te delen door de winstgroei. Dit cijfer helpt om bedrijven met een verschillend groeitempo met elkaar te kunnen vergelijken. Een bedrijf dat perfect is gewaardeerd moet een PEG-ratio van 1 hebben. Is de ratio lager, dan is het aandeel relatief goedkoop. Bij een hogere ratio geldt het aandeel als duur.
Je kunt ook kijken naar de koers/boekwaarde, waarbij je de boekwaarde per aandeel deelt door de beurskoers. De boekwaarde bereken je door alle bezittingen en schulden van een bedrijf van elkaar af te trekken. Hoe lager deze ratio uitpakt, hoe goedkoper het aandeel is.
Het is ook belangrijk om te kijken naar de schulden van een bedrijf, want een hoge schuld vergroot de risico's. Dit neem je mee door de schuld/EBITDA-ratio uit te rekenen. Een lagere ratio duidt op een goedkopere waardering.
Zitvlees vereist
Heb je de juiste aandelen gevonden, reken dan niet op een snelle rit omhoog. Het kan jaren duren voor de beurskoers aantrekt. Deze strategie is dan ook vooral bedoeld voor lange-termijnbeleggers die de beleggingsfilosofie hanteren dat de markt zichzelf uiteindelijk corrigeert. Enig geduld is dus vereist.
Lees ook: Wat verklaart het succes van superbeleggers als Warren Buffett?