Het is makkelijk ze op een voetstuk te plaatsen: die ene succesvolle CEO, de directeur van een bank, prijswinnende sporters of belangrijke beleidsmakers. Maar het zijn allemaal ook gewoon mensen, bij wie lang niet alles op rolletjes ging. Zo ook bij invloedrijke belegger Lukas Daalder. Dat vertelde hij kort geleden aan Joost Ramaer van IEXProfs.nl.
Daalder is onlangs benoemd tot Chief Investment Strategist van BlackRock, de grootste aanbieder van ETF’s ter wereld. Maar ook Daalder had moeite met een betaalbaar huis vinden als starter. Zijn eerste baan? Het duurde zeven maanden voordat hij ‘m had. En ondanks dat Daalder natuurlijk de perfecte achternaam is voor iemand die in de financiële wereld werkt, was zijn carrièrekeuze ook niet meteen duidelijk.
Beginnen met beleggen? Klik hier voor onze handleiding
Over een woning zoeken in Amsterdam
Lukas Daalder kocht zijn eerste Amsterdamse huis in 1999, tijdens een van de ergste hittegolven op de Nederlandse woningmarkt. Maar makkelijk ging het niet.
“Overbiedingen van vele tienduizenden guldens boven de vraagprijs waren in die tijd heel gewoon,” herinnert hij zich. Als econoom en huisvader had Daalder samen met zijn vriendin een limiet afgesproken.
De meeste andere kandidaat-kopers, die elkaar tijdens de kijkdagen verdrongen, bleken aanzienlijk roekelozer. “Bij onze eerste pogingen werden we echt weggelachen,” vertelt Daalder. Pas de negende keer was het raak. “Die ervaring heeft mij wel aan het denken gezet.”
“Als econoom was ik mij bewust van de risico’s, maar ik vroeg me sterk af of dat gold voor de andere bieders. Het gemak waarmee je zo’n enorme schuld aangaat, die zo’n bepalende invloed kan hebben op de rest van je leven… Ik vond dat een ongezonde situatie.”
Over moeilijke carrièrekeuzes
Daalder is geboren en getogen in Amsterdam. Eerst aan de Pieter Calandlaan in Nieuw-West, toen in Uithoorn, vervolgens aan de Bredeweg in Oost.
Zijn ouders waren allebei leraar. Vader gaf biologie aan het Pieter Caland College, moeder Engels aan de mavo in Uithoorn. “Ik groeide op in een links nest zonder veel liefde voor banken en bankiers,” zegt Daalder. Maar ook over hun eigen beroep hadden zijn ouders bedenkingen. “Ze zeiden altijd tegen mij: Lesgeven is een mooi vak, maar ook een fuik waar je nooit meer uit wegzwemt.”
Eerst wou hij arts worden, maar dat idee was al snel voorbij. Wat een grote rol speelde in zijn carrièrekeuze, was de passie van zijn leraar economie. “Met zijn meeslepende lessen wekte hij mijn belangstelling voor economie, dat ik van huis uit absoluut niet had meegekregen. Met economie kun je wél alle kanten op, realiseerde ik mij op het Montessori.”
Over geen baan kunnen vinden
Dat werd dan ook zijn faculteit, aan de Universiteit van Amsterdam. “Ik heb klassieke economie gestudeerd,” vertelt hij. In 1992 studeerde hij af, toen de economie in een dip zat. “Zeven maanden lang heb ik vergeefs gesolliciteerd. En dat terwijl ik stage had gelopen bij De Nederlandsche Bank en student-assistent was geweest.”
Bij de achtste vacature was het raak: macro-econoom bij de Stafgroep Economisch Onderzoek van de Rabobank. “Op vrijdag ontving ik een brief dat ik op maandag op gesprek moest komen. Ik had geen pak. Nooit gehad ook. Halsoverkop ben ik een C&A binnengelopen en heb ik een pak aangeschaft.”
Bij thuiskomst bleek het veel te ruim. “De broek kon ik alleen ophouden door hem aan de achterkant bijeen te binden met een veiligheidsspeld.” Eenmaal in Utrecht trof de jonge sollicitant Wim Boonstra aan de andere kant van de tafel. “Doe je jasje toch uit,” maande Rabo’s latere Chief Economist vriendelijk. “Nee, dankjewel,” stotterde Daalder. “Het gaat prima zo!”
Over zorgen voor de toekomst
Gelukkig was dat geen opmaat voor zijn verdere carrière. Via Rabobank ging hij door naar Robeco en nu dus bovenin de Amsterdamse Rembrandttoren bij BlackRock. Hij mag dan optimist zijn gebleven, zijn kijk op de toekomst is de afgelopen 21 jaar wel degelijk veranderd. “Ik heb het geluk gehad dat ik altijd een goed salaris heb verdiend, en dat ik mijn eerste twee huizen met winst heb kunnen verkopen. Maar dat was wat ik het noem: puur geluk.”
“Als mijn kinderen het slechter treffen in het leven, eveneens door omstandigheden die buiten hun macht liggen… Waar moeten zij en al die andere minder gelukkige mensen dan het geld voor een huis vandaan halen? Van huis uit ben ik optimist, maar over die kwestie breek ik mij regelmatig het hoofd.”
“Werknemers profiteren veel te weinig van het beetje economische groei dat er nu is. Hun lonen moeten omhoog. Pas dan zullen we weer echte groei beleven.”
Wil je meer interviews lezen? Kijk dan eens hier: