Ruzies, misverstanden en conflicten gaan niet zelden over geld. Ook spaargeld is geregeld onderwerp van discussie. Soms wordt er zelfs een gang naar de rechter gemaakt. Waar gaat dat dan zoal over? Vier spaargeldzaken.
Lees ook: Tien boetes waarvan je het bestaan misschien niet wist
1. Stelen van je kind
Wat als je als ouder een spaarrekening voor je kind hebt geopend en daar door de jaren heen een mooi bedrag op spaart, maar vervolgens zelf krap komt te zitten? Of je wilt het geld opnemen omdat je bang bent dat je kind het aan de verkeerde dingen gaat uitgeven?
Als de rekening op naam van het kind staat, is het geld van het kind. Eens gegeven, blijft gegeven. Wie dan als ouder een greep in de kas doet, is eigenlijk aan het stelen, zo oordelen rechters.
In deze rechtszaak moest een vader, die bang was dat zijn kind niet verstandig met het spaargeld om zou gaan en het daarom had opgenomen, 12.000 euro teruggeven aan zijn inmiddels meerderjarige dochter.
2. Belastingdienst versus zwartspaarders
Zwartsparen is niet toegestaan, maar soms gaan belastingontduikers vrijuit. Vorig jaar verloor de Belastingdienst een rechtszaak tegen Nederlandse sjoemelaars, die geen belasting betaalden over hun spaargeld op geheime Luxemburgse rekeningen.
De fiscus kreeg informatie van een tipgever en legde daartoe belastingaanslagen op. Maar omdat de Belastingdienst de naam van de (overigens door de overheid betaalde) tipgever niet wilde vrijgeven, stelde het Gerechtshof de zwartspaarders in het gelijk.
Lees ook: Zwartspaarders, let op: de boete wordt (alweer!) hoger
3. Jouw geld of mijn geld?
Met je dochter in de clinch om spaargeld: het overkwam een gepensioneerde man die thuis in een geldkistje een bedrag van 62.400 euro had bewaard.
Volgens hem had hij met zijn dochter afgesproken dat het spaargeld op een gezamenlijke rekening gezet zou worden. Als hem iets zou overkomen zou de dochter de begrafeniskosten ermee betalen en de rest delen met de andere kinderen.
Later bleek dat de dochter slechts 2.100 euro op de gezamenlijke rekening had gezet en de rest op haar eigen rekening had gestort. In een rechtszaak kon de vader bewijzen dat dit in strijd was met de gemaakte afspraken en kreeg hij zijn geld terug.
4. De beveiligingscode
Toen een pinpas en pincode - mogelijk door toedoen van de bank - in verkeerde handen waren gevallen en 1.090 euro werd buitgemaakt, kon een rekeninghouder uit Amsterdam een schadevergoeding krijgen.
Anders was het toen later nog meer geld van de betreffende betaalrekening werd opgenomen: in totaal 12.360 euro. Er waren eerst verschillende bedragen van de spaarrekening overgeboekt naar de betaalrekening - iets waar een beveilingscode voor nodig was. Die code was door de rekeninghouder opgeschreven en bewaard in huis.
Maar hij betoogde dat hij niks te maken had met de overboekingen en wilde een vergoeding van de 12.360 euro plus rente en kosten. Waren de pinpas en -code in eerste instantie niet in verkeerde handen gevallen, zei hij, dan had dit bedrag niet gestolen kunnen worden. In hoger beroep kreeg hij ongelijk en verliet hij de rechtbank met een rekening van 1.317 euro aan proceskosten.
Lees ook: Een rechtszaak aanspannen, dat regel je online