In de afgelopen decennia is de tijdshorizon van beleggers een stuk korter geworden. Dat blijkt uit een in 2005 gepubliceerd artikel in de Financial Analysts Journal, waarin Vanguard-oprichter John Bogle terugblikt op zestig jaar beleggingsfondsindustrie.
Waar de gemiddelde tijdshorizon voor een fondsbelegger in 1950 op tien jaar lag, was dit in 2005 ongeveer vier jaar. Hetzelfde effect wordt waargenomen bij aandelenbeleggers: de gemiddelde tijdshorizon van aandelenbeleggers op de New York stock exchange (NYSE) daalde van acht jaar naar elf maanden.
Dat schrijft Jeffrey Schumacher, fondsanalist bij Morningstar Benelux, in een column op Belegger.nl. Volgens hem is het de vraag of dit 'ADHD-gedrag' nog iets met beleggen te maken heeft, of dat dit doorslaat richting speculatie.
Lees ook: Langetermijnbeleggen is... nietsdoen
Wat ligt er eigenlijk aan dit rusteloze gedrag ten grondslag? Volgens Schumacher is het de constante drang om het rendement te controleren en het gelijk te houden aan dat van de index.
Prestatiedrang bij fondsbeheerders
Bij fondsbeheerders is het de druk om constant beter te moeten presteren dan de gekozen index die ervoor zorgt dat de beleggingshorizon wordt verkleind. Dat is het gevolg van een aversie tegen het moeten rapporteren van een underperformance.
Een fondsmanager die vlak voor de rapportagedatum een negatief resultaat in de boeken heeft, kan geneigd zijn met een laatste (risicovolle) transactie de resultaten te redden en zo dus de horizon van een bepaalde belegging binnen het fonds aan te passen.
Lees ook: Zo beoordeel je het rendement van een beleggingsfonds
Kortetermijnfocus van bedrijven
Een dergelijke kortetermijnfocus wordt ook waargenomen bij het management van bedrijven. Ook hier is er de druk van aandeelhouders, maar ook het eigenbelang, dat ervoor zorgt dat de focus meer en meer op kortetermijnprestaties komt te liggen.
Aandeelhouders eisen een goed kortetermijnresultaat en de managers willen hier graag gehoor aan geven omdat dat ook interessant is voor het eigen beloningspakket, met name voor de waarde van personeelsopties.
Onderzoek wijst uit dat CFO's een op lange termijn winstgevend project niet willen uitvoeren wanneer dit er op de korte termijn voor zorgt dat de winst wordt gedrukt beneden de algehele marktverwachtingen.
Constante outperformance is onmogelijk
Particuliere beleggers lijken de juiste horizon voor beleggingen verloren te hebben en eisen een constante outperformance van zowel beleggingsfondsen als bedrijven, zegt Schumacher. Zo'n constante outperformance is volgens hem onmogelijk.
Er zijn altijd perioden dat een bepaalde strategie het minder goed doet dan voorheen, of dat er een verkeerde keuze wordt gemaakt. Maar dit is geen reden om continu de strategie te gaan veranderen. Een goed langetermijnrendement vereist géén constante outperformance.
Wat heb je dan wel nodig voor een goed resultaat? Belangrijk zijn rationaliteit, standvastigheid en veel geduld.
Lees ook: Een beleggingshorizon vaststellen is niet altijd eenvoudig