In de rubriek What the...finance nemen we iedere week een wetenswaardig financieel begrip, afkomstig van De Financiële Begrippenlijst (dfbonline.nl), onder de loep. Vandaag: indexknuffelen.
Vorige week publiceerde de Autoriteit Financiële Markten (AFM) het rapport Verkenning potentiële indexhuggers. De toezichthouder vindt dat indexknuffelaars het klantbelang onvoldoende centraal stellen.
Indexknuffelen klinkt door het woord 'knuffelen' eigenlijk wel positief, ergens. Maar in beleggingsland wordt het allerminst als zodanig beschouwd. Hoe zit dat?
Passief beheer tegen hoge kosten
Indexknuffelen, soms ook wel indexschurken genoemd, wordt als misleidende praktijk gezien.
De beheerder van een beleggingsfonds presenteert zijn fonds als actief beheerd. Bij actief beheer selecteert een fondsbeheerder de in zijn ogen beste beleggingen voor een portefeuille. Om een zo hoog mogelijk rendement te behalen, uiteraard binnen het te hanteren risico.
Maar in het geval van indexknuffelen wordt door het beleggingsfonds bijna of geheel een index gevolgd. Wanneer een index wordt gevolgd is er feitelijk sprake van passief beheer.
Check ook: De index volgen met een ETF. Wat is dat eigenlijk?
Bij een passief beheerde belegging zijn minder menselijke handelingen nodig en dus zijn de kosten die de belegger moet betalen veel lager.
Indexknuffelaars maken geen of weinig verschil ten opzichte van écht passief beheerde beleggingen - en kopiëren de index als het ware - maar brengen toch de hogere (beheer)kosten in rekening. De fondskosten zijn simpelweg niet in lijn met de mate van actief beheer.
Volgens de AFM is 8% van de in Nederland gevestigde beleggingsfondsen zo'n indexknuffelaar.
Lees ook: Beleggingsfondsen en ETF's kiezen: zo ga je te werk