"Sja, het is een oud beestje. Ik kan niet garanderen dat hij het eind van de straat haalt. Maar voor 5.000 euro mag je ‘m meenemen."
De tweedehandsautoverkoper geeft een liefkozend klopje op de motorkap, waarop de bumper losschiet. Terwijl hij bukt om de bumper met een touwtje weer vast te zetten, mompelt hij iets als "in elk geval ronkt de motor nog als een zonnetje."
Je begrijpt het, dit ga je echt niet meemaken bij je autodealer. En ook verkopers van financiële producten hangen meestal een ander verhaal op. Met fraaie vergezichten en mooie rendementen. En met weinig risico’s, verdraaid weinig risico’s. Maar op de beurs geldt één wet: wanneer iets klinkt als te mooi om waar te zijn, dan is het dat ook.
Lees ook: Zeven geboden voor zelfbeleggers
Doolhof van het Geld
- Een gegarandeerd hoog rendement? Onmogelijk.
- Een risicovrije belegging? Onmogelijk.
- Een abonnement op een betaalde service die precies de bodems en toppen in de aandelenmarkt weet aan te geven? Onmogelijk.
- Hippe producten waar je snel heel veel geld mee kan verdienen? Mogelijk, maar je loopt een nog grotere kansen om snel al je geld kwijt te raken.
- Analisten die met liniaal en potlood precies weten te vertellen wat de toekomst brengt? Moderne kwakzalverij.
En toch kom je, als je als nieuwkomer in het Doolhof van het Geld op de tast ronddoolt, al die dingen tegen. Al jaren. Telkens weer. Het houdt nooit op. Omdat er altijd weer een nieuwe generatie is die er met open ogen intuint. Hebzucht is de stekker die naadloos in het stopcontact van de verkoper past.
De goeroe en zijn volgelingen
En dan is er nog de alwetende goeroe die, naarmate zijn visie uitkomt, een steeds grotere schare volgelingen kent. Goud was daarvan de afgelopen jaren een perfect voorbeeld. De prijs van goud steeg in een paar jaar van, pak 'm beet, 700 naar bijna 1900 dollar. En ja, er waren 'kenners' die dat hadden voorspeld. En met elke tik omhoog van de goudprijs groeide het leger volgelingen.
Een paar volgelingen, de echte geluksvogels, stapten in goud bij een prijs van 1.000 euro. Nog iets meer volgelingen stapten in bij 1.200 dollar. Een nog grotere groep bij 1.500 euro. En de alwetende goeroe spiegelde steeds hogere rendementen voor.
Goud kon wel doorstijgen naar 2.500 dollar. Of 5.000 dollar. Of 8.000 dollar. Waarom niet? Succes doet iets met de geest van een mens. Steeds meer beleggers stapten in goud. En op 1.900 kwam de klap. Inmiddels staat goud weer op 1.100 dollar en een beetje.
Check ook: Weer kun je voorspellen, koersen niet
Boom, bust
Het is het klassieke voorbeeld van wat in vaktermen het boom-bust-scenario heet. Het gros van de beleggers in goud zit met de gebakken peren en stevige verliezen.
En dat terwijl goud alleen maar kon stijgen. Verder en verder. Steiler en steiler. Net als technologie-aandelen in 2000. Net als de prijs van tulpen in de Gouden Eeuw. Net als…
Eén enkele zekerheid
Je hebt op de beurs slechts één zekerheid en dat is onzekerheid. En, toegegeven, dat is niet fijn. Maar het is geen reden om niet te gaan beleggen. Want op je spaarrekening heb je ook maar één zekerheid, namelijk dat je met dank aan inflatie en de overheid vermogen inlevert.
Als je gaat beleggen, wantrouw dan alles om je heen. Het is een jungle. Een jungle zonder leeuwen, maar eentje met mannen in maatpak en heel blauwe ogen. Een jungle met valse voorstellingen en vage beloften. Een jungle met honderd-en-één afslagen naar links en rechts.
Met wegwijzers en raadgevers die precies weten hoe het verder gaat. En in die wirwar van informatie, impulsen en emotie, zijn uiteindelijk maar twee dingen écht belangrijk: tijd en discipline.
Tijd heb je nodig om vermogen op te bouwen en echt rendement te behalen (door perioden van pieken en dalen heen) en discipline heb je nodig om je vingers in je oren te steken en je ogen dicht te houden. Als je echt wilt beleggen voor je oudedagvoorziening dan is het plan simpel: elke maand wat aandelen kopen. Ongeacht de chocoladepaniekletters in de krant.
En geen dure, hippe dingen kopen die Blauwoog-in-Pak je aanpraat. Houd het simpel en begin zo vroeg als je maar kunt. En koop die via een automatische opdracht zodat je niet naar je beleggingen hoeft te kijken. Een keer per jaar is vaak genoeg. Niets doen en niet kijken – dat is de disciplinekant van de zaak. En dan kan tijd zijn werk doen.
Lees ook: Dus je wilt beleggen, maar je hebt geen startkapitaal? Ga toch middelen!